குட்டியூண்டு அறிவுரைக் கதை
நாயின் செயலை உற்றுக் கவனித்தால் விசித்திரமாக இருக்கும். எந்தக் காரணமும் இன்றி திடீரென தெருவின் எல்லை வரை ஓடும், கொஞ்சநேரத்தில் போன வழியே திரும்பவரும். சில நிமிடங்கள் அமைதியாக படுத்திருக்கும். பின் மீண்டும் எழுந்து ஏதேனும் ஒரு பக்கம் ஓடுவதும், திரும்புவதும் குலைப்பதுமாக இருக்கும். இதைத்தான், நாய்க்கு வேலையில்லை, நிற்க நேரமில்லை என்பார்கள். எந்தக் காரணமும் இன்றி நாய் மட்டும் ஓடவில்லை, மனிதனும்தான். ஏன், எதற்காக என்று யோசிக்காமல் செய்துவிடும் சில காரியங்களால் ரொம்பவே அவஸ்தைப்படுகிறார்கள்.
பொதுவாக மனிதனின் மூளையில் நிமிடத்திற்கு ஆயிரக்கணக்கான சிந்தனைகள் தோன்றுவது வழக்கம். அதுவும் வேலை இல்லாமல் சும்மா இருப்பவனைப்பற்றி கேட்கவே வேண்டாம். எதையாவது யோசித்துக்கொண்டே இருப்பான். அப்படி மூளையில் தோன்றும் சிந்தனைகளை எல்லாம் புறங்கையால் தள்ளிவிடுவதுதான் புத்திசாலி மனிதனின் செயல்.
தூக்கத்தில் வரும் கனவு பற்றி அதிகம் சிந்திக்காமல் காலையில் தூக்கிப்போடுவது போலவே, தேவையற்ற சிந்தனைகளையும் தூக்கிப்போடத் தெரிய வேண்டும். ஏனென்றால் சிந்திப்பது எளிது. அதனை செயல்படுத்துவது மிகவும் கடினம்.
என்னால் படம் வரைய முடியும், என்னால் கதை எழுத முடியும், என்னால் நடிக்க முடியும் என்றெல்லாம் சொல்வது எளிது. அவற்றை முயற்சி செய்யும் நேரத்தில் தான் உண்மை தெரியவரும். அனுபவம் இல்லாமல் என்ன செய்தாலும் தோல்வியில் மட்டுமே முடியும். எனவே, அனுபவமில்லாத விஷயங்களை ஒதுக்கத் தெரிய வேண்டும். இதை சொல்வதற்கு ஒரு குட்டிக் கதை
தேவராஜ் கிராமத்தில் ஒரு பெட்டிக்கடை வைத்து பிழைத்துக்கொண்டு இருந்தான். தினமும் ஒரு முறை நகரத்திற்குச் சென்று கடைக்குத் தேவையான பொருட்களை வாங்கிவருவான். கிராமம் என்பதால் கடையில் அப்படியொன்றும் கூட்டம் இருக்காது. ஆட்கள் வருவதைப் பொறுத்து தேவராஜோ, அவனது மனைவி சரோஜாவோ சாமான் எடுத்துக்கொடுப்பார்கள். குறைவான லாபம் என்றாலும் மனைவி, பிள்ளைகளுடன் நிம்மதியாக வாழ்ந்துவந்தான்.
பக்கத்து கிராமத்தில் இருந்து தேவராஜின் தூரத்து உறவினர் ராகவன் ஒரு மாடு மற்றும் கன்றுக்குட்டியுடன் வந்தான். மனைவிக்கு மருத்துவம் பார்ப்பதற்காக நகரத்தில் சில வாரம் தங்கவேண்டியுள்ளது. அதுவரை இந்த மாட்டை உன்னால் பார்த்துக்கொள்ள முடியுமா? என்று கேட்டான். தினமும் பத்து லிட்டர் வரை பால் கொடுக்கும் என்பதால், இதை வைத்திருந்தால் உனக்கு லாபமாக இருக்கும் என்று சொன்னான். மாடு பற்றி தனக்கு எதுவும் தெரியாது என்று தேவராஜ் சொன்னான். ஆனால் அவன் மனைவி சரோஜாவுக்கு மாடு, கன்றை பார்த்ததும் ஆசை வந்தது. வீட்டுக்கு லட்சுமி வந்துவிட்டதாக நினைத்தாள்.
ஏன் முடியாதுன்னு சொல்றீங்க. வீட்டுக்குப்பின்னாலே புல்லுக விளைஞ்சு கிடக்கு. தேவைன்னா மட்டும் புண்ணாக்கு வாங்கிப்போடலாம். கோனார் பால் கறந்து கொடுப்பார். அதை வித்தா செலவுக்கு சரியாப்போகும். அண்ணனுக்கு உதவி செஞ்சதா இருக்கும், நமக்கும் பொழுது போகும். மாடு இங்கேயே இருக்கட்டும் என்று அழுத்தமாக சொன்னாள்.
விவரம் தெரியாம வளர்க்கமுடியாது என்று தேவராஜ் சொல்வதற்கு முன்னரே, வீட்டுக்குப் பின்புறம் மாட்டை கட்டிவிட்டான் ராகவன். இந்த மாடு வந்தபிறகுதான் எனக்கு நிறைய பணம் சேர்ந்திச்சு. உங்களுக்கு சேரும் பாருங்க என்று சொன்னான். மனதோரம் தேவராஜுக்கும் கொஞ்சம் ஆசை வரவே, சம்மதம் தெரிவித்தான்.
முதல் நாள் சரோஜாவும் பிள்ளைகளும் மாட்டை மிகவும் நன்றாக கவனித்துக்கொண்டார்கள். பாலை அக்கம்பக்கம் இலவசமாக கொடுத்தார்கள். சாணம், கோமியம் வாடையை சகித்துக்கொள்ள முடியாமல் பிள்ளைகள் அடுத்தநாள் பக்கத்தில் வரவில்லை. தினம் ஒரு பெரிய புல்லுக்கட்டை தின்றுவிட்டு, அடுத்ததை கேட்டது மாடு. கன்றுக்குட்டியின் அட்டகாசம் அதைவிட பெரியதாக இருந்தது. பிள்ளைகள் பள்ளிக்கூடம் போய்விட்டார்கள். தேவராஜ் பட்டணம் போய்விட்டான். கடைகளில் ஆட்கள் நிற்கும்போது மாடு கத்தி கூப்பாடு போட்டது. மாட்டை கவனித்தால் கடைகளில் ஆட்கள் நின்றார்கள். இரண்டையும் கவனித்துக்கொண்டு சமையல் செய்ய முடியாமல் போனது.
அடுத்த நாள் பால் கறப்பதற்கு கோனார் வரவில்லை. பால் விற்பனை செய்வதிலும் பிரச்னை வந்தது. மாடு வந்ததில் இருந்து தினம் ஒரு பிரச்னை வரவே கடையை கவனிக்க முடியாமல் தேவராஜும், வீட்டை கவனிக்க முடியாமல் சரோஜாவும் திணறினார்கள். இரண்டு வாரங்கள் ஆகியும் ராகவன் வரவில்லை. போன் செய்து பார்த்தும் பதில் இல்லை. மாட்டை வைத்து தேவராஜ் குடும்பத்தில் சண்டை வரத்தொடங்கியது. இனி நான் மாட்டை கவனிக்க மாட்டேன் என்று வீம்பு செய்தாள் சரோஜா. அவளை சமாளிக்க சிரமப்பட்ட நேரத்தில் மாடு திடீரென சுணங்கியது. அதற்கு என்ன செய்கிறது என்று கண்டுபிடிப்பதற்குள் வாயில் இருந்து நீர் கொட்டத் தொடங்கியது. ஊரார் சொன்ன மாதிரி ஏதேதோ இலைகளை எல்லாம் அரைத்துக்கொடுத்தான். எதுவும் சரியாகவில்லை.
நகரத்திற்கு சென்று மாட்டு டாக்டரை தேடிக் கண்டுபிடித்து கூட்டி வருவதற்குள் மாடு செத்துப்போனது. கன்றுக்குட்டியை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் இருந்த நேரம் ராகவன் வந்தான். மாடு செத்துப்போன தகவல் தெரிந்ததும் ஆகாயத்துக்கும் பூமிக்குமாக குதித்தான். அதற்கான தொகையை கொடுத்தே தீரவேண்டும் என்று சொன்னான். வேறு வழியில்லாமல் தன்னுடைய காதில் இருந்த தோட்டையும் மூக்குத்தியையும் கழட்டிக்கொடுத்தாள் சரோஜா. மாடும் கன்றும் போனபிறகு தங்கள் வீட்டுக்குத் தனி அழகும் சந்தோஷமும் திரும்பியதை தம்பதியர் உணர்ந்தார்கள்.
தேவராஜ் போன்று ஆழம் தெரியாமல் காலை விடும் மனிதர்கள் ஏராளமாக இருக்கிறார்கள். ஒரு நிறுவனத்தில் நாலைந்து மாதங்கள் வேலை பார்த்தவுடனே, தொழில் கற்றுக்கொண்டேன் என்று தொழில் தொடங்கி நஷ்டப்படுகிறார்கள். அனுபவமே மிகச்சிறந்த ஆசான் என்று தெரிந்தவர்கள் மட்டுமே ஜெயிக்க முடியும். அனுபவம் இல்லாதவர் சிந்தனைக்கு பூஜ்ஜியம் மதிப்பெண் மட்டுமே மதிப்பு. இந்த பூஜ்ஜியத்துக்கு ஆசைப்பட்டு இருப்பதை இழந்துவிடாதீர்கள்.
